Nermin (41) had een meningsverschil op zijn werk dat een jaar duurde: “Ik zie nu in wat er mis ging”

“Vier jaar geleden vertrok het hoofd van onze afdeling vrij plotseling. Dit betekende dat onze leidinggevende Peter doorschoof in die functie en ik werd gevraagd om de functie van Peter over te nemen. Het kwam voor mij op een goed moment, omdat ik wel wat uitdaging kon gebruiken. Ik werkte al 8 jaar in dezelfde functie en iets meer verantwoordelijkheid zag ik wel zitten.

Beoordelingsgesprek

Mijn nieuwe taken bevielen me goed. Natuurlijk merkte ik wel dat Peter en ik niet het beste team vormden. Ik ben nogal van het duidelijk benoemen van dingen, hij is een binnenvetter. Dus dat liep wel eens langs elkaar, maar het belemmerde het werk nooit echt. En toen kwam Ruben bij ons werken. Peter en Ruben waren vanaf de eerste dag 2 handen op 1 buik. Ik snapte het wel, ze lijken erg op elkaar, dus het was een kwestie van herkenning. Wat ik niet snapte, was dat het ineens in mijn volgende beoordelingsgesprek ging over in hoeverre ik eigenlijk geschikt was als leidinggevende. Dat was in de 3 jaar dat ik het deed nooit aan de orde geweest.

Terug bij af

Ook op de werkvloer werden er plotseling kleine toespelingen gedaan op mijn vermeende tekortkomingen. Niet alleen door Peter, maar ook door Ruben. Ik vond het heel vreemd en vroeg een gesprek aan met Peter. Dat gesprek liep helemaal mis en uiteindelijk zei Peter dat hij eraan dacht om mij weer terug te zetten als verpleegkundige op de afdeling en Ruben leidinggevende te maken. Ik was verbijsterd. Niet alleen omdat ik vond dat ik mijn werk prima doe of omdat Ruben een schat aan ervaring mist, maar vooral ook omdat het me verbaasde dat ze me weer in mijn oude rol wilde plaatsen.

Slepend proces

Ik heb meteen HR ingeschakeld en het werd een slepend proces met veel gesprekken en bemiddeling. In het begin was ik vooral verbaasd en snapte ik niet wat er gebeurde, maar daarna werd ik boos en verdrietig. Ik voel me heel verantwoordelijk, ik werk zo hard, dit was gewoon niks voor mij. Van ellende ging ik steeds slechter slapen en daar begon mijn werk dan weer onder te leiden. De sfeer op de afdeling was ook niet echt fijn meer en ik dacht er zelfs al aan om dan maar zelf te vertrekken.

Opgelost

Totdat Ruben me een keertje apart nam tijdens de lunch. In een lang gesprek kwam ik er steeds meer achter dat mijn manier van leidinggeven anders is dan die van Peter. Ruben liet me inzien dat hij, ondanks zijn weinige ervaring in de psychiatrie, wel veel inzicht heeft in mensen en daardoor kwam het begin van de oplossing in zicht. Peter, hij en ik zijn om tafel gegaan, met z’n drieën, met als doel om eruit te komen en dat is gelukt. Peter gaf toe dat hij fouten had gemaakt en ik heb aangegeven dat ik te star was geweest. We werken nog steeds in dezelfde functies, maar Ruben functioneert als de ‘vertaler’ als we elkaar niet begrijpen. Het is een pak van mijn hart dat dit meningsverschil, dat bijna een jaar duurde, is opgelost. Ik voel me echt lichter als ik nu over straat loop.”